Getuigen vergeten – slecht geheugen

Het geheugen is feilbaar. Het huwelijk tussen de tijd en het geheugen is geen gelukkig huwelijk (R. Horselenberg & A.W.E.A. de Zutter, ‘Tijd, Training en Tolk, de drie T’s van het internationaal strafrecht’, Strafblad 2014, p. 365-373). Mensen vergeten in de loop van de tijd details en nieuwe informatie kan onbewust worden toegevoegd aan herinneringen, bijvoorbeeld

• door te communiceren met medegetuigen,
• het lezen van krantenberichten
• of als gevolg van (onbedoeld) suggestieve vragen ( E.G.C. Rassin & I. Candel, ‘Suggestie tijdens het verhoor’, in: Van Koppen et al., a.w., p. 509-528.)

Het geheugen is constructief en associatief van aard en is geen video-opname die telkens maar weer foutloos kan worden afgespeeld. Een herinnering wordt bij iedere ophaalpoging steeds opnieuw opgebouwd. Als een dergelijke ultieme ophaalpoging dan plaatsvindt na het verstrijken van aanzienlijke tijd met als doel om meer details te verkrijgen, dan is dat vragen om problemen. De verhoorder kan op dat moment behulpzaam zijn met het geven van de juiste cues, maar het zou ook kunnen dat, veelal onbewust, dat proces ook gemakkelijk beïnvloeden.