Wanneer een verdachte toestemming heeft gegeven voor de afname van DNA, moet dit blijken uit een schriftelijke verklaring. De advocaat doet er daarom altijd verstandig aan om de verklaring van toestemming voor de afname van DNA bij het OM op te vragen, zo blijkt ook uit een uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland, 23 augustus 2016, ECLI:NL:RBMNE:2016:4653.

Advocaat: DNA is onrechtmatig verkregen

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de DNA-resultaten moeten worden uitgesloten van het bewijs. De verdediging heeft daartoe aangevoerd dat zij tijdig aan het Openbaar Ministerie heeft gevraagd om de stukken aan het dossier toe te voegen waaruit blijkt dat verdachte toestemming heeft gegeven voor DNA-afname en de separate toestemming van verdachte voor afname door een opsporingsambtenaar. Die stukken zijn echter nooit ontvangen en ook niet aan het dossier toegevoegd. Nu aangenomen moet worden dat die stukken er niet zijn, is de afname van het wangslijm van verdachte onrechtmatig, want in strijd met artikel 151b lid 4 Wetboek van Strafvordering en artikel 2 Besluit DNA-onderzoek in strafzaken. Voorts is er volgens de verdediging om die reden sprake van een inbreuk op artikel 8 EVRM.

Advocaat: methode DNA-analyse was niet geaccrediteerd

• de schriftelijke toestemming van verdachte voor het afnemen van zijn DNA-materiaal;
• de bevoegdheid van degene die dit DNA-materiaal heeft afgenomen, en

indien van toepassing – de toestemming van verdachte voor DNA-afname door een ander dan een arts of verpleegkundige.

The post Geen toestemming voor DNA afname appeared first on Bewijs in strafzaken.

Rechtbank: Enkel bloed in handschoen is onvoldoende bewijs

In het bloed van het slachtoffer [slachtoffer] op de plaats delict is een stukje van een handschoen gevonden. Het betreft een vingertop van een handschoen. Deze vingertop is naar het NFI gestuurd voor nader onderzoek.
Blijkens het NFI-rapport van 20 oktober 2008 is op de binnenzijde van de vingertop een DNA-profiel, een biologische contactspoor, aangetroffen dat matcht met het DNA-profiel van de verdachte. Er worden twee scenario’s beschreven en het scenario dat het celmateriaal in de bemonstering afkomstig is van de verdacht is 290 miljoen maal waarschijnlijker dan het scenario dat het celmateriaal afkomstig is van een willekeurige man.
De raadsman heeft ter terechtzitting een aantal scenario’s geschetst betreffende de wijze waarop het DNA van de verdachte in vingertop van de gevonden handschoen terecht zou kunnen zijn gekomen, maar – zoals reeds door de verdediging is gesteld – worden deze scenario’s niet ondersteund door enig ander bewijsmiddel.
DNA-onderzoeksresultaten dienen, naar het oordeel van de rechtbank, met een zeer grote mate van voorzichtigheid te worden geïnterpreteerd.
Nu zich in het dossier naast voornoemd DNA-profiel geen andere valide bewijsmiddelen bevinden, kan niet met een voldoende mate van zekerheid worden vastgesteld dat de verdachte het hem ten laste gelegde heeft begaan en dient de verdachte van de hem ten laste gelegde feiten te worden vrijgesproken.

The post Bloed in vingertop handschoen appeared first on Bewijs in strafzaken.

Rechtbank: sigarettenpeuk met DNA verdachte is onvoldoende bewijs

Het onder 1 primair ten laste gelegde behelst – kort gezegd – diefstal met braak uit een woning aan het [adres1] te Groningen op 12 maart 2008. Subsidiair is een poging tot het plegen van dat misdrijf ten laste gelegd. Verdachte heeft het feit ontkend. Het dossier bevat een aangifte van [slachtoffer1], die heeft verklaard dat hij op 12 maart 2008 een persoon met een laptoptas uit het raam van voornoemde woning zag springen. Uit deze verklaring blijkt echter niet dat dit verdachte betreft. Voorts bevat het dossier een verklaring van
[getuige1], die heeft verklaard dat hij op 12 maart 2008 een man met een laptoptas uit voornoemde woning zag springen, en een verklaring van [getuige2], die heeft verklaard dat zij op 12 maart 2008 een man met een wit plastiekje bij de deur van voornoemde woning zag staan. Uit beide verklaringen blijkt echter niet dat dit verdachte betreft. Ook bevat het dossier een proces-verbaal van de technische recherche en een deskundigenrapport van het NFI. Daaruit blijkt dat er op 12 maart 2008 een sigarettenpeuk in de woning aan het [adres1] te Groningen is aangetroffen en dat die peuk op DNA-sporen is onderzocht. Deze sporen bleken overeen te komen met het DNA-profiel van verdachte. Dit bewijst naar het oordeel van de rechtbank echter niet dat verdachte in voornoemde woning is geweest, nu niet is uit te sluiten dat de sigarettenpeuk op andere wijze dan door toedoen van verdachte in de woning is terechtgekomen.
Nu ook overigens niet uit het dossier kan blijken dat verdachte het onder 1 ten laste gelegde feit heeft begaan, zal de rechtbank verdachte van dat feit vrijspreken.

The post Sigarettenpeuk met DNA van verdachte onvoldoende bewijs appeared first on Bewijs in strafzaken.