Het gebruik van de telefoon- en internettap in de opsporing
Regelmatig verschijnt er in de media berichtgeving over het tappen in Nederland. Deze berichten zijn echter niet gevoed door recent onderzoek naar het gebruik van de tap. Het is vooral het gebrek aan informatie dat de toon van de artikelen bepaalt. Jaarlijks publiceert de minister van Veiligheid en Justitie het aantal telefoontaps dat door Nederlandse opsporingsdiensten is ingezet. Naar aanleiding van vragen uit de Tweede Kamer over deze tapstatistieken heeft de toenmalige minister van Justitie een onderzoek toegezegd naar het gebruik van de telefoontap (Kamerstukken II 2009/10, 30 517, nr. 16). Dit onderzoek heeft als doel inzicht te bieden in het feitelijk gebruik van de telefoon- en internettap bij de opsporing van strafbare feiten. Dit rapport bestaat uit meerdere delen. In deel I wordt de inleiding en de telefoon- en internetmarkt behandeld, in deel II wordt een beeld geschetst van de inzet van de telefoon- en internettap in de Nederlandse opsporingspraktijk, deel III van dit rapport is gericht op de vraag hoe de tap wordt ingezet in enkele ons omringende West-Europese landen (Engeland en Wales, Zweden en Duitsland) en in deel IV worden de bevindingen uit dit onderzoek besproken in een slotbeschouwing. In het onderzoek wordt uitgegaan van een getrapte vraagstelling:
1 Hoe wordt in Nederland gebruik gemaakt van de telefoon- en internettap tijdens het opsporingsproces?
2 Hoe wordt in enkele andere West-Europese landen met dit opsporingsmiddel omgegaan?
3 Kunnen (grote) verschillen tussen deze landen in het gebruik van dit opsporingsmiddel worden verklaard? Deze vraagstelling is uitgewerkt in verschillende onderzoeksvragen, die zich samen laten vatten als: hoe vaak, waarom en wanneer wordt de telefoon- en internettap ingezet, voor hoe lang wordt een tap aangesloten en wat voor een informatie levert het dan op?
< Terug naar Telefoontap