Er is een voorstudie verricht onder studenten. Het hoofdonderzoek is gehouden onder 118 strafrechters, 69 strafrechtadvocaten en 99 medewerkers van het NFI, die een tweetal rapporten te lezen kregen en hun interpretatie daarvan gaven. Zeven vragen over wat de rapporten zouden verwoorden, werden aan de proefpersonen voorgelegd. De rechters en advocaten wisten het juiste antwoord op gemiddeld 4,3 vragen, maar ook de mensen van het NFI zelf komen gemiddeld niet boven de 5,2 goede antwoorden uit.

Fouten in bewijswaarde

Fouten als de zogeheten prosecutor’s fallacy (drogreden van de aanklager) komen veelvuldig voor. De respondenten menen daarentegen zelf in het algemeen de rapporten goed te begrijpen. Er is sprake van een kennisoverschatting: vermeend begrip overstijgt feitelijk begrip. Terwijl ook individuele stellingen overwegend correct geïnterpreteerd werden, constateren wij dat vooral door rechters en advocaten te veel interpretatiefouten worden gemaakt om van goed begrip van de conclusies te kunnen spreken. Die bevinding kwalificeren wij als ‘zorgelijk’. Immers, waar rechters de conclusies in deskundigenrapportages nogal eens geheel of gedeeltelijk verkeerd begrijpen – zonder zich daarvan bewust te zijn – kunnen zij het vormen van een overtuiging over het tenlastegelegde niet optimaal vervullen. Dat betekent uiteraard niet dat hierdoor op grote schaal ten onrechte wordt veroordeeld of ten onrechte wordt vrijgesproken. Hoe vaak onbegrip tot andere beslissingen leidt dan die welke zouden zijn genomen wanneer de rechter de rapportage wel correct zou hebben geïnterpreteerd, is onbekend. Dat is hier niet onderzocht. Maar het staat natuurlijk buiten kijf dat de kwaliteit van de strafrechtspleging erbij gebaat is als conclusies worden begrepen zoals deze door de deskundigen zijn bedoeld. Mutatis mutandis geldt deze overweging ook voor andere betrokkenen in de rechtszaal, wier taak het is de rechter voor te lichten (deskundigen), respectievelijk de betekenis van het bewijsmiddel voor hun cliënt naar waarde te schatten (advocaten).

Rapport NFI: ‘Bijkans begrepen?’

The post Waarschijnlijkheidsoordelen in NFI-rapporten appeared first on Bewijs in strafzaken.

Rechter: enkel schoenspoor is onvoldoende bewijs

Het onder 3 ten laste gelegde feit behelst – kort gezegd – diefstal met braak uit een woning aan het [adres1] te Groningen op 23 maart 2008. Verdachte heeft dit feit ontkend. Het dossier bevat de aangifte van [slachtoffer7]. Uit deze aangifte blijkt niet dat verdachte betrokken was bij het ten laste gelegde feit. Uit het inleidend proces-verbaal maakt de rechtbank op dat er in voornoemde woning een schoenspoor is veilig gesteld, dat lijkt op het profiel van de schoenen die verdachte bij zijn aanhouding droeg. Dit bewijst echter niet dat verdachte in de woning aan het [adres1] is geweest, nu niet vaststaat dat het schoenspoor door verdachte is achtergelaten.

The post Staat niet vast dat schoenspoor door verdachte is achtergelaten appeared first on Bewijs in strafzaken.